بررسی جامع اصلی ترین تفاوت های اکسنت آمریکایی و بریتیش

تفاوت بریتیش و امریکن در واقع سوالی است که برای همه ی علاقه مندان به یادگیری زبان انگلیسی  وجود دارد و این که کدامیک آسانتر یا یادگیری آن راحتتر است؛ همچنین این که کدامیک برای مکالمه و ارتباط برقرار کردن راحتتر  می باشد. این سری سوالات همیشه برای زبان آموزان وجود داشته و خواهد بود. به صورت کلی تفاوت بریتیش و امریکن بیشتر در لهجه ی آن ها است. خود لهجه در واقع روش متمایز تلفظ کلمات در یک زبان است که مختص افراد یک منطقه یا اجتماع خاص می باشد. شما زمانی که  دو فیلم انگلیسی و آمریکایی را نگاه می کنید به راحتی متوجه تفاوت این دو لهجه خواهید شد و حس می کنید که در دو دنیای متفاوت سیر می کنید. اما این که دلیل این تفاوت و تمایز در چیست و چرا با هم فرق دارند را در ادامه با هم بررسی خواهیم کرد.

تاریخچه تفاوت بریتیش و امریکن

با مطالعه تاریخچه زبان انگلیسی می فهمیم که دلیل تفاوت بریتیش و امریکن در چیست و از چه زمانی این تفاوت شروع شد. در واقع در قرن های 16 و 17 که بریتانیایی ها به قاره ی آمریکا مهاجرت کردند، زبان انگلیسی  را با خود به آنجا بردند. در آن اوایل هنوز  استاندارد و قوانینی برای زبان انگلیسی تعریف نشده بود. زمانی که اولین دیکشنری ها توسط  محققان تدوین شدند و شکل استاندارد برای  لغات تعریف شد، در آمریکا نیز  شخصی به نام Noah Webster با این هدف که استقلال فرهنگی و زبانی آمریکا را از انگلیسی ها حفظ کند، املای کلمات را تغییر داد و از این راه انگلیسی آمریکایی یا امریکن را تدوین کرد.

اتفاوت بریتیش و امریکن

 تفاوت بریتیش و امریکن به دلیل فاصله ی طولانی میان دو کشور و ورود اقوام و مردم های مختلف از نقاط مختلف جهان  به شمال قاره آمریکا و در طول چند قرن ایجاد شده است. تفاوت های این دو لهجه در واقع درچند زمینه است.

1. لغات
2. تلفظ حروف و کلمات
3. املای واژگان
4. کوتاهی کلمات
5. برخی موارد گرامری

املای واژگان

یکی از تفاوت های مهم دو لهجه بریتیش و امریکن املای واژگان می باشد. املای برخی از واژه ها و کلمات در لهجه بریتیش و امریکن با هم متفاوت است که باید به آن ها توجه کنید. در اینجا مواردی که املای کلمات در آن ها با هم فرق می کند را بیان می کنیم.

• کلماتی که در در انگلیسی بریتیش در انتهای شان به ” ise ” ختم خواهند شد، در امریکن ” ize ” ختم می شوند. مانند:

Realise __ Realize

Organise __ Organize

• کلماتی که در انگلیسی بریتیش به ” ence ” مختوم می شوند، در امریکن به  ” ense ” مختوم خواهند شد. مانند:

Defence __ defense

Licence __ license

• کلماتی که در لهجه بریتیش به ” our ” مختوم می شوند، در امریکن به ” or ” ختم می شوند. مانند:

Colour __ Color

Honour __ honor
flavour __ flavor

• در انگلیسی بریتیش، در فعل هایی که به “L” ختم می شوند اگر “ing” یا “ed” اضافه کنیم در حالتی که قبل از حرف L یکی از حروف صدادار آمده باشد، قبل از اضافه کردن این پسوندها باید یک حرف L دیگر به کلمه مورد نظر اضافه کنیم در حالی که در انگلیسی امریکن چنین چیزی وجود ندارد. مانند:

Travelling __ traveling

Modelling  __ modeling

• کلماتی که در انگلیسی بریتیش به ” re ” مختوم می شوند، در امریکن

به ” er ” مختوم خواهند شد. مانند:

Litre __liter

Centre __ center

• کلماتی که در انگلیسی بریتیش به ” yse ” ختم می شوند، در لهجه امریکن به ” yze” مختوم خواهند شد. مانند:

Hydrolyse __ Hydrolyze
analyse __ analyze

• برخی از فعل ها در بریتیش و امریکن در حال گذشته خود با هم فرق دارند. در برخی از افعال در انگلیسی، زمانی که در گذشته به کار می روند می توانند به جای ed ، t بگیرند اما در امریکن چنین چیزی وجود ندارد فقط ed می گیرند. مانند:

Learned & learnt __ learned

Dreamed & dreamt __ dreamed

تلفظ

در واقع بارزترین تفاوت دو لهجه بریتیش و امریکن درلحن بیان و  تلفظ کلمات می باشد.  خود لهجه بریتیش نیز چندین نسخه دارد که تفاوت هایی با هم  دارند.به طور مثال می توان لهجه cockney را نام برد که در گذشته بیشتر در میان طبقه فرودست و کارگر رایج بود. یا نمونه دیگری از لهجه بریتیش می توان سبک posh را نام برد که طبقه فرادست یا اشراف زادگان و خانواده سلطنتی از آن استفاده می کردند. مثلا در این لهجه تلفظ حرف r در برخی کلمات مانند  darling غیر قابل شنیدار بود.

• در لهجه امریکن  حرف r  در هر جای کلمه قرار گیرد تلفظ می شود اما در بریتیش فقط زمانی تلفظ خواهد شد که در ابتدای کلمه آمده باشد.
• یکی از تفاوت های آشکار در این دو لهجه در تلفظ حرف t می باشد. در انگلیسی امریکن زمانی که این حرف میان دو حرف صدادار بیاید، حرف  t مانند حرف d تلفظ می شود که به این صدا flap t  می گویند. مانند کلمه water که تلفظ بریتیش آن “واتر” و تلفظ امریکن آن ” وادر” می باشد.

در لهجه امریکن کلمات کوتاه می شوند

در لهجه بریتیش معمولا کلمات به صورت کامل تلفظ می شوند و در واقع حرف خاصی حذف نخواهد شد. اما در انگلیسی امریکن کلمات کوتاه خواهند شد. در واقع یکی دیگر از تفاوت های اصلی این دو لهجه این است که آمریکایی ها علاقه ی خاصی به کوتاه کردن کلمات دارند. مثلا واژه facts در انگلیسی بریتیش ” فَکتس ” تلفظ می شود در حالی که در تلفظ امریکن آن حرف t  تلفظ نمی شود و ” فَکس” خوانده خواهد شد.

لغات

یکی دیگر از مواردی که این دو لهجه در آن با هم فرق دارند در لغات است. درست است که هر دو لهجه لغات مشترک زیادی دارند اما به همان اندازه لغات متفاوت نیز دارند که در زیر به برخی از آن ها اشاره می کنیم.

گرامر

گرامر انگلیسی هم در لهجه بریتیش و هم در لهجه امریکن تقریبا یکسان و مشابه است. اما گاهاً در شرایطی مشابه گرامر متفاوتی به کار برده می شود. اینجا به چند مورد از آن ها اشاره می کنیم.

• در لهجه امریکن به نسبت بریتیش خیلی کم از زمان حال کامل (قسمت سوم فعل+ have/has + فاعل) استفاده می شود و بیشتر زمان گذشته ساده را به کار می گیرند.
• اسم های جمع مثل staff (کارمندان)، team، government (دولت) که به گروه خاصی اشاره می کنند، در انگلیسی بریتیش هم با فعل جمع می آیند و هم با فعل مفرد( بیشتر با جمع)، اما در انگلیسی امریکن همیشه با فعل مفرد به کار برده می شوند.
• در زبان انگلیسی بریتیش برای پاسخ به سوالاتی که جواب آن ها بله یا خیر می باشد معمولا از فعل های کمکی استفاده می شود اما در لهجه امریکن اینگونه نیست. مانند:

British:                                                                                                         

A: are you coming with us?

B: I might do.

American:                                                                                                   A: are you coming with us?

B: I might.

همچنین در لهجه بریتیش شکل منفی فعل need بیشتر اوقات به صورت   needn’t به کار می رود در حالی در لهجه امریکن خیلی کم استفاده می شود و بیشتر به صورت don’t need to منفی می شود.

British:

     They needn’t come to school  today.

American:

They don’t need to come to school today

نکته ی گرامری دیگری که وجود دارد مربوط به فعل get می باشد. در لهجه امریکن برای قسمت سوم این فعل همیشه  gotten را به کار می برند اما در بریتیش این کلمه را کنار گذاشته و got را جایگزین آن کرده اند.

British:

I’ve not got any news about him.

American:

I haven’t gotten any news about him.

از دیگر تفاوت های این دو لهجه کاربرد ماضی ساده و ماضی  نقلی در آن ها است. برای بیان عملی که اخیرا روی داده، در انگلیسی امریکن معمولا از زمان ماضی ساده استفاده می شود اما در انگلیسی بریتیش از ماضی نقلی استفاده می کنند.

British:

I’ve eaten too much.

American:

I ate too much.

کدام لهجه را بهتر است انتخاب کنیم؟

انتخاب اینکه کدامیک از این دو لهجه بهتر است استفاده شود، به نیاز شما بستگی دارد. در مجموع برای ارتباط برقرار کردن و مکالمه زبان، زیاد تفاوتی نمی کند که با کدامیک صحبت کنید زیرا بیشتر افراد با هر دو لهجه آشنایی دارند. البته اگر در محیطی زندگی یا کار می کنید که به یکی از این دو لهجه صحبت می کنند، قاعدتا بهتر است که آن لهجه را یاد بگیرید. یا اینکه در موضوعات و محاسبات علمی بیشتر لهجه امریکن کاربرد دارد پس اگر با  چنین موضوعاتی سر و کار دارید بهتر است که لهجه امریکن شما قوی تر باشد.

کلام آخر

شباهت های این دو  لهجه از تفاوت های شان بیشتر است و به همین دلیل آمریکایی ها و بریتانیایی ها می توانند بدون هیچ مشکلی با یکدیگر صحبت کنند. نکته ای که حائز اهمیت است این است که، هرکدام از این لهجه ها را انتخاب کردید می بایست در همه زمینه ها (واژگان، املا، گرامر، تلفظ) یکپارچه و یکدست باشید. شما می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه به سایت دکتر منوچهرزاده مراجعه کنید.