تفاوت زبان بریتانیا و آمریکا

فرق زبان انگلیسی و آمریکایی در واقع تفاوت دو سبک زندگی است که در طول تاریخ با هم کشمکش های فرهنگی بسیاری داشته اند. برای کسانی که به دنبال یادگیری زبان انگلیسی می باشند، همیشه این سوال را در سر دارند که تفاوت بریتیش و امریکن و بریتانیایی در چیست؟ یا اینکه این دو زبان که در اصل یک زبان بوده اند چگونه و چرا در طول زمان دچار تفاوت هایی شده اند. جواب این سوالات و سوالات دیگری در این زمینه دارید را در ادامه برای شما توضیح خواهیم داد. در واقع این دو زبان بیشتر از اینکه با هم تفاوت داشته باشند به شبیه اند. فرق زبان انگلیسی و آمریکایی بیشتر در لهجه آن ها می باشد. شما می توانید با نگاه کردن به دو فیلم یکی با زبان انگلیسی و دیگری با زبان آمریکایی متوجه تفاوت این دو زبان با هم بشوید. در ادامه این تفاوت ها را بیشتر توضیح می دهیم.

تاریخچه زبان بریتانیا و آمریکا

فرق زبان انگلیسی و آمریکایی را می توان با مطالعه تاریخچه زبان انگلیسی متوجه شد. در قرون 16 و 17  بریتانیایی ها زبان انگلیسی را با خود به  سرزمین های آمریکای شمالی بردند. در آن زمان هنوز استاندارد و و قوانین خاصی برای زبان انگلیسی  بیان نشده بود.  پس از گذشت چندین سال، بالاخره محققین انگلیسی شکل استاندارد برای لغات را تعریف کردند و اولین دیکشنری ها را تدوین کردند. در مقابل در آمریکا نیز  فرهنگ نویسی به نام Noah Webster این کار را انجام داد. با این تفاوت که املای یک سری از لغات را تغییر داد تا با این کار نسخه امریکن زبان انگلیسی یا انگلیسی آمریکایی را ارائه کرده باشد. به گفته Noah، او این کار را به این دلیل انجام داد که استقلال فرهنگی و زبانی آمریکا را از بریتانیا حفظ کرده باشد.

تفاوت های بزرگ زبان انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی

• برخلاف چیزی که تصور می شود انگلیسی آمریکایی از بریتانیایی قدیمی تر است. البته چنین چیزی را هرگز نباید به یک انگلیسی بگویید چون  انگلیسی ها معتقدند که کشوری هستند که به وجود آورنده ی آمریکای امروزی می باشند. زمانی که اولین مهاجرین انگلیسی در آمریکا مستقر شدند، در واقع زبان رایج انگلیس را با خود به آنجا بردند، که بر اساس مقیاسی به نام rhotic speech بود.
• چیزی که تفاوت بیشتری ایجاد کرده این است که زبان بریتانیایی تاثیر زیادی

از زبان فرانسوی گرفته است. زبان فرانسوی بیشتر از آنچه که انگلیسی ها فکرش را بکنند بر زبان آن ها تاثیر گذاشته و حدود نیمی از لغات انگلیسی یا فرانسوی هستند یا ریشه در زبان فرانسوی دارند. این تاثیر بر می گردد به زمانی که ویلیام فاتح، در قرن یازدهم به بریتانیا یورش برد. او در آن زمان،  زبان فرانسوی نورمانی را با خود به آنجا برد و به زبان برتر و زبان طبقه بالای جامعه تبدیل کرد. البته این اوضاع زیاد باقی نماند و پس از مدتی به انگلیسی میانه ارتقا یافت که شامل تمام تاثیرات زبان فرانسوی نیز بود.

• فرق بزرگ دیگری که زبان های آمریکایی و انگلیسی با هم دارند مربوط به دیکشنری های آن ها است. چون توسط دو دسته با دیدگاه های کاملا متفاوت تالیف شده اند. دیکشنری آمریکایی ها توسط نوآ وبستر که فرهنگ نویس بود، نوشته شده است در حالی که تالیف دیکشنری انگلیسی ها توسط دانشمندان لندنی انجام شد، که صرفا می خواستند واژه های  انگلیسی شناخته شده را جمع آوری کنند.
• زبان آمریکایی بر خلاف بریتانیایی تمایل دارد که لغات را حذف کند و جملات را کوتاه کند. مثلا گاهی اوقات آمریکایی ها افعال را از جمله حذف می کنند. برای نمونه زمانی که فردی آمریکایی می گوید که “برایش نامه می نویسد”، این گونه آن را بیان می کند:

I’ll write them.

 این جواب برای بریتانیایی ها خیلی عجیب به نظر می رسد زیرا آن ها در این شرایط معمولا جواب “I’ll write to you ” را می دهند.

مواردی که در بالا اشاره کردیم در واقع تفاوت های ریشه ای و بزرگ دو زبان آمریکایی و بریتانیایی بودند. لازم است که دوباره اشاره کنیم که این دو زبان بسیار بیشتر از آن که تفاوت داشته باشند، به هم شبیه اند. در کنار این ها اما فرق زبان انگلیسی و آمریکایی تنها مختص به این موارد نمی باشد. در واقع تفاوت این دو زبان به دلیل فاصله ی طولانی میان دو کشور و ورود اقوام و مردم هایی با فرهنگ های متفاوت از نقاط مختلف جهان به ایالات متحده و در طول چند قرن ایجاد شد. مانند تفاوت هایی در زمینه دستور زبان و گرامر انگلیسی، که در طول زمان ایجاد شدند. برخی از این تفاوت ها را در ادامه آن ها را توضیح خواهیم داد.

اصلی ترین فرق زبان انگلیسی و آمریکایی

لحن بیان و تلفظ کلمات در آن ها متفاوت است.

بارز ترین فرق زبان انگلیسی و آمریکایی در لحن بیان و تلفظ کلمات می باشد. حتی زبان بریتانیایی خود چند زیر شاخه دارد که لهجه های گوناگونی دارند و تا حدودی با هم فرق دارند. به عنوان مثال می توان لهجه posh  را نام برد که مختص اشراف زادگان و خانواده سلطنتی بود که در آن، تلفظ حرف r در برخی واژه ها مانند darling غیر قابل شنیدار بود. نکات زیر موارد تفاوت لحن و تلفظ در این دو زبان می باشند.

*استرس کلمه بر روی هر حرف  از واژه ها، در زبان آمریکایی و بریتانیایی فرق می کند. در واقع یکی از فرق های مهم این دو زبان از نظر لهجه همین است.

*تلفظ حرف R : در زبان آمریکایی حرف r در هر کجای کلمه آمده باشد، تلفظ می شود اما در بریتانیایی زمانی تلفظ خواهد شد که در ابتدای کلمه آمده باشد یا اینکه یک حرف صدا دار بعد از آن آمده باشد.

*تفاوت دیگر این دو زبان در  تلفظ حرف T می باشد. در زبان آمریکایی زمانی که این حرف میان دو حرف صدا دار آمده باشد، مانند حرف D  تلفظ می شود که به آن صدای flap t می گویند. مانند کلمه water که تلفظ امریکن آن “وادِر” و تلفظ بریتانیایی آن “واتِر” می باشد.

*یکی دیگر  از تفاوت ها در زیر و بمی کلمات می باشد. برای جملات پرسشی که جواب شان آره یا نه می باشد، صدا در آخر این سوالات در زبان آمریکایی بالا می رود اما در زبان انگلیسی پایین می آید. به عبارتی زیر و بم کردن صدا در این دو زبان، هم در عبارت و هم در کلمات ترکیبی اتفاق  می افتد.

*در زبان آمریکایی برخلاف انگلیسی که کلمات به صورت کامل تلفظ می شوند، معمولا کلمات کوتاه می شوند. به عبارت دیگر آمریکایی ها علاقه زیادی به کوتاه کردن کلمات دارند.  مثلا کلمه facts به آمریکایی “فَکس” و به بریتانیایی “فَکتس” تلفظ می شود.

املای برخی کلمات در آن ها متفاوت است.

از موارد بارز فرق زبان انگلیسی و آمریکایی املای واژگان است. در واقع در زبان بریتانیایی املای واژگانی که ریشه فرانسوی دارند، با زبان آمریکایی متفاوت است. در زبان آمریکایی نگارش کلمات نسبت به بریتانیایی روان تر است و کلمات همانگونه که تلفظ می شوند، نوشته خواهند شد.

*در واژگانی که در زبان بریتیش به  ence ختم می شوند، در زبان آمریکایی به ense مختوم می شوند. مانند: Defence __ Defense

*همچنین کلماتی که در زبان بریتانیایی به our ختم می شوند، در آمریکایی or مختوم خواهند شد. مانند: colour __ color, honour __ honor

*برخی کلمات که در بریتانیایی به ise  ختم می شوند، در زبان آمریکایی به ize مختوم خواهند شد. مانند: realise __ realize, organise __ organize

*برخی کلمات که در بریتانیایی به re  ختم می شوند در آمریکایی به er مختوم می شوند. مانند: litre __ liter, centre __ center

کاربرد اسامی متفاوت برای یک مفاهیم مشترک

در برخی موارد، برای بیان یک مفهوم مشترک لغات متفاوتی استفاده می شود. مثلا برای کلمه “تعطیلات”، در زبان بریتانیایی از واژه holyday و در زبان آمریکایی از vacation استفاده می شود. یا معادل آپارتمان در انگلیسی flat و در آمریکایی apartment است.

جایگاه قید

در انگلیسی آمریکایی قید می تواند قبل یا بعد از فعل بیاید اما در انگلیسی بریتانیایی معمولا قبل از فعل نمی آید و اغلب بعد از فعل جمله می آید.

اسم های جمع

در زبان آمریکایی اسم جمع هایی مانند band, government, team … یک نهاد تلقی می شوند و مانند یک اسم مفرد می مانند. اما در زبان بریتانیایی اینگونه نیست و می توان آن ها را جمع یا مفرد تلقی کرد. مانند:

بریتانیایی:

The band are playing.

آمریکایی:

The band is playing.

تفاوت در کاربرد ماضی ساده و ماضی نقلی

از دیگر فرق های زبان آمریکایی و انگلیسی می توان به کاربرد ماضی ساده و ماضی نقلی در این دو زبان اشاره کرد. در واقع برای بیان عملی که اخیرا روی داده است، در زبان آمریکایی معمولا از زمان ماضی ساده استفاده می شود اما در زبان انگلیسی از ماضی نقلی استفاده می شود.

بریتانیایی:

I’ve been to the shop.

آمریکایی:

I went to the store.

کلام آخر

درست است که زبان های آمریکایی و بریتانیایی با هم تفاوت هایی دارند اما بیشتر از آن، شباهت های زیادی با هم دارند به گونه ای که دو فرد بریتانیایی و آمریکایی می توانند بدون هیچ مشکلی با همدیگر صحبت کنند و متوجه کلام یکدیگر بشوند. شما می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه به سایت دکتر منوچهرزاده مراجعه کنید.