انواع افعال در زبان انگلیسی

انواع افعال در زبان‌ انگلیسی یا زبان های مختلف بیان کننده حالات یا روی دادن کاری هستند. مثلا فعل ها پیامی را به مخاطب می‌رسانند که فاعل در حال انجام چه کاری است، به چه فکر می‌کند و چه احساسی دارد. افعال نقش بسیار پررنگ و اساسی را در ساختار جمله ایفا می‌کنند. افعال درواقع ریشه یک گزاره هستند و همراه با فاعل، یک جمله کامل را ایجاد می‌کنند؛ بنابراین هیچ جمله‌ای بدون فعل وجود ندارد. همان گونه که فعل در زبان فارسی دارای انواع مختلفی است، در یادگیری زبان انگلیسی نیز افعال مختلفی وجود دارد.

فعل (Verb) چیست؟

فعل (Verb) یکی از اصلی ترین اجزا در جمله می باشد و کلمه ای است که بر انجام کاری دلالت دارد. فعل ها را می توان به طور کلی به فعل های اصلی و فعل های کمکی دسته بندی کرد. هر کدام از این دسته بندی ها دارای زیر مجموعه خاص خود می باشند که در این بخش ما به انواع افعال در زبان انگلیسی اشاره خواهیم کرد.

فعل های کمکی (Auxiliary Verbs)

این گونه فعل ها برای کمک در ساختار زمان های گوناگون به کار می روند. فعل های کمکی به سه گروه تقسیم می شوند:

• فعل های be، do، have
• فعل های مدال could، can، might، may، shall، would، will، ought to، should، must
• سایر فعل ها مانند would، had better، be used to، used to، dare need، rather have to و فعل های ربطی

به مثال های زیر دقت کنید:

فعل کمکی be

یکی از پر کاربردترین فعل ها در زبان انگلیسی فعل be می باشد که is، am و are  زمان حال، was و were زمان گذشته و been اسم مفعول آن می باشد.

کاربردهای این فعل را با ذکر مثال برای شما توضیح داده ایم.

1.توصیف کردن، شرح دادن و ارائه اطلاعات

2.به عنوان فعل کمکی در زمان های استمراری و مجهول

فعل های مدال (Modal Verbs)

این نوع فعل ها به تنهایی در جمله نمی آیند بلکه به همراه فعل اصلی معنا و مفهوم دیگری به جمله می بخشند. پس از فعل های مدال، فعل به صورت مصدر بدون to (کلمه-فعل) به کار می رود. این فعل ها عبارتند از:

• Can (توانایی انجام کار در زمان حال، احتمال زیاد وقوع عمل، ارایه پیشنهاد، اجازه گرفتن)
• Could (توانایی انجام کار در گذشته، توانایی انجام کاری در شرایط مشخص و معینی، احتمال زیاد وقوع عمل، اجازه گرفتن، ارایه پیشنهاد و ئرخواست مودبانه)
• May (اجازه گرفتن و احتمال ضعیف وقوع عملی)
• Might (احتمال ضعیف وقوع عملی)
• Should (اجبار و الزام برای انجام کاری و انتظار داشتن و استناج کردن)
• Ought to (استناج کردن و اجبار و الزام)
• Must (الزام و اجبار برای انجام کاری و فرض کردن و پنداشتن)
• Will (فعل کمکی در ساختار زمان آینده، ارایه قول و وعده و تصمیم برای انجام کاری)
• Would (درخواست مودبانه و نشان دادن عادت های گذشته)
• Shall (زمان آینده برای اول شخص ها، ارایه پیشنهاد برای انجام کاری و جلب موافقت کسی)

سایر فعل ها

فعل های دیگری در زبان انگلیسی وجود دارند که بسیار کاربردی هستند و برای تکمیل جمله به کار می روند. کاربردی ترین آنها عبارتند از:

• Had better (ترجیح دادن، نصیحت کردن و تهدید کردن)
• Have to (اجبار و الزام)
• Would rather

مترادف prefer می باشد و به معنای ترجیح دادن و انتخاب کردن به کار می رود. برای مثال:

I would rather (prefer) wear a fur coat than a cloth coat in the winter.

من ترجیح می دهم در زمستان یک کت خز بپوشم تا یک کت پارچه ای.

• Need

این فعل می تواند هم به صورت فعل اصلی به کار رود و هم به صورت فعل مدال.

• Dare (شهامت و جرات انجام کاری داشتن)
• Used to

به عادت و تجربه ای اشاره دارد که در گذشته انجام می گرفته و در حال حاضر دیگر انجام نمی پذیرد.

I’m used to smoke, but now I’ve stopped. 

من قبلا سیگار می کشیدم اما اکنون آن را ترک کرده ام.

• Be used to

به عادت و تجربه ای اشاره دارد که برای فرد تازگی نداشته و فرد از قبل با آن آشنایی داشته است. پس از این فعل اسم و یا اسم مصدر قرار می گیرد.

فعل های ربطی (Copular Verbs)

یکی از انواع فعل، فعل های ربطی می باشند که پس از این فعل های معمولا صفت به کار می روند. پس از این فعل ها مفعول مستقیم قرار نمی گیرند بلکه متمم فاعلی (subject complement) قرار می گیرد یعنی موضوع و مطلبی را به فاعل که مرجع می باشد برمی گردانند. این فعل های ربطی عبارتند از:

Appear, be, become, feel, get, grow, look, need, prove, remain, seem, smell, taste, turn

به مثال های زیر دقت کنید:

فعل های اصلی (Main Verbs)

فعل های اصلی در انواع افعال در زبان انگلیسی فعل هایی می باشند که دارای معنی مستقلی می باشند و بیانگر انجام کاری هستند. این فعل ها یا با قاعده (regular verbs) هستند و یا بی قاعده (irregular verbs). به فعل هایی با قاعده می گویند که برای ساختن گذشته و اسم مفعول (قسمت سوم فعل) آنها کافی است که پسوند -d/ed را به آخرشان اضافه کرد.

اما به فعل هایی بی قاعده می گویند که برای ساختن گذشته و اسم مفعول (قسمت سوم فعل) نمی توان از پسوند -d/ed استفاده کرد یعنی از قاعده خاصی پیروی نمی کنند و در نتیحه آنها را باید یاد بگیرید. چند نمونه از این فعل های بی قاعده را در ادامه این بخش برای شما ذکر می کنیم.